
Την Αγία και Μεγάλη Δευτέρα την έχουμε αφιερώσει στην ανάμνηση του μακαρίου Ιωσήφ, του παγκάλου (διότι, με τα παθήματά του και την μετέπειτα ένδοξη ύψωσή του, αναδείχθηκε τύπος του Κυρίου, ο Οποίος έπαθε και δοξάσθηκε), καθώς και στην ανάμνηση του θαύματος της ξεραμένης άκαρπης συκιάς, που καταράστηκε ο Κύριος. Η συκιά αυτή συμβολίζει την άκαρπη πνευματικά Συναγωγή των Εβραίων.
Την Αγία και Μεγάλη Τρίτη την έχουμε αφιερώσει στην ανάμνηση της παραβολής των δέκα παρθένων που αναφέρει το ιερό Ευαγγέλιο, με την υπόμνηση πάντοτε να επαγρυπνούμε πνευματικά και να είμαστε έτοιμοι για το μεγάλο ταξίδι διότι δεν γνωρίζουμε πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία αλλά και το δικό μας φευγιό από τον μάταιο, πρόσκαιρο τούτο κόσμο στον αιώνιο.
Την Αγία και Μεγάλη Τετάρτη οι αγιώτατοι Πατέρες της Εκκλησίας νομοθέτησαν να φέρνουμε στο νού μας την πόρνη γυναίκα, η οποία άλειψε τον Κύριο με αρώματα, διότι αυτό συνέβη λίγο χρόνο πριν από το σωτήριο πάθος Του και ήταν ένδειξη προετοιμασίας για θυσία. Την ίδια ημέρα τελείται το Μυστήριο του ιερού Ευχελαίου, όπου οι πιστοί αλείφονται με ιερό έλαιο, προς καθαρισμό ψυχής και ενίσχυση των, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος που έχει.
